مدیریت بحران :

بحران از سه مرحله اصلی تشکیل می شود 1- مدیریت قبل بحران  2- مدیریت حین بحران 3- مدیریت بعد از وقوع بحران

در کل مدیریت بحران فرایندی است که باید چهار مرحله را در آن انجام داد:

1-   نخست باید اتفاقات ناگواررا پیش‌بینی کنیم 2-  باید برنامه‌هایی برای مواجه شدن با این اتفاقات تنظیم کنیم 3-یک تیم‌ مدیریت بحران تشکیل و آموزش بدهیم و سازماندهی کنیم 4-  بعد برنامه‌ها را به صورت آزمایشی و با تمرین عملی به اجرا در آوریم

ضرورت مدیریت بحران در سازمانها :

به دلیل جلوگیری از ایجاد بحران در سازمانها و اتفاقات و پیشامدهای مرتبط با آن شرکتهایی که دارای برنامه‌های                مدیریت بحران هستند قادر خواهند بود:

1- روابط کاری با رسانه‌های خبری برقرار کنند و افرادی را در ادارات شناسایی کنند که به آنهاخبرهای لازم برای اطلاعات        به عموم را بدهند.

2-  برای شکایات حقوقی و دعاوی قضایی آگاهی و آمادگی لازم را داشته باشند

3-  در مواقع اضطراری اطلاعات دقیق و به موقع ارائه دهند

4-  دغدغه خاطر مدیران اجرایی را به حداقل برسانند

5-  رسوائیهای مالی را کنترل کنند

6-  تأثیر وقایع بحرانی را برشهرت سازمان به حداقل برسانند

7-  تخصص و تعهد سازمانی را برای مواجهه با بحران افزایش دهند

ضرورت نوع شناسی بحران :

برای اینکه بتوان بحرانها را شناسایی و تفکیک کرد بهتر است که آنها را دسته بندی کرده و بناهایی را برای تفکیک آنها         در نظر گرفت

انواع بحران:

  الف : بحران ثابت و تدریجی                                             ب : طبقه بندی بحران از دیدگاه پارسونز                                                        ج  : طبقه بندی بحرانها از دیدگاه میتراف

الف ـ بحران ناگهانی یا تدریجی:

1-     بحران ناگهانی که یک دفعه به‌وجود می‌آید و اثر ناگهانی بر محیط درونی و بیرونی سازمان می‌گذارد.

2-   این بحران در مقابل بحران ناگهانی قرار داردواز یکسری مسائل بحران‌خیز شروع می‌شود و به مرور با گذشت زمان تقویت شده و سپس آشکار می شود..

ب ـ طبقه‌بندی بحران از دیدگاه «پارسونز»: پارسونز سه نوع بحران را بیان می‌کند که عبارتند از :

1 ـ بحرانهای فوری: دارای هیچگونه علامت هشداردهنده ای نیستند و سازمانها قادر به دفع آنها نیستند.

2 ـ بحرانهایی که به صورت تدریجی ظاهر می‌شوند: این بحرانها آهسته ایجاد می‌شوندو می‌توان آنها را متوقف کرد         و یا محدود کرد.

3 ـ بحرانهای ادامه‌دار: این بحرانها هفته‌ها، ماهها و یا حتی سالها طول میکشد.

ج ـ طبقه‌بندی بحرانها از دیدگاه «میتراف»: وی برای طبقه‌بندی بحرانها از دو طیف استفاده می‌کند.                              1-1- طیف داخلی یا خارجی 2- طیف فنی یا اجتماعی بودن عوامها

تقسیم بندی بحران ها :

 نخستین تقسیم بندی بحران را می توان در ابعاد فردی، گروهی، سازمانی و اجتماعی دانست. بحرانهای اجتماعی خود به بحرانهای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، بهداشتی، عوامل طبیعی و تـــرکیبهایی از آنها تقسیم می شوند. معمولاً تصور می شود که بحرانهای اجتماعی فقط باید مدیریت شوند درصورتیکه مهمترین عامل در بحران اجتماعی قبل از هر چیز باید تشخیص داده شود چون اعداد و ارقامی مثل نرخ رشد جمعیت، ترکیب سنی جمعیت، نرخ بیکاری، منحنی دوران رشد کارخانجات،    نرخ رشداعتیاد، نرخ خودکشی در مقاطع سنی مختلف وغیره شرایط خاص را نشـــان می دهند و ضــــــرورت                   اجتناب ناپذیر مدیریت تشخیص در خدمـــات عمومی و مدیریت دولتی را نشان می دهد.

برای مواجه با بحران باید برنامه های اقتضایی تهیه شود زیرا :

این برنامه ها جهت مواجه شدن با بحرانهای احتمالی در قالب یک مجموعه برنامه پشتیبانی تنظیم می گردند تا در صورت بروز مشکل مورد استفاده قرار گیرند . این برنامه ها باید طوری تنظیم شوند که حتی الامکان تمام علایم هشدار دهندۀ حوادث و سوانح را مشخص کنند . اقداماتی برای از بین بردن یا تعادل وضعیت بحرانی را طراحی و نتایج مورد انتظار از هر اقدام را              پیش بینی کنند و کاملاً به جزئیات امور توجه کنند بطوریکه حتی در بعضی مواقع پیش بینی کنند که از چه کسانی در هنگام بروز بحران باید از رسانه های جمعی جهت آگاه ساختن مردم از وقوع یک سانحۀ مصیبت بار استفاده کنند و مشخص کنند در چه شرایطی چه اقداماتی باید انجام داد.

تشکیل مدیریت بحران ضروری است زیرا :

تشکیل گروه های ضربت در نیروهای انتظامی که برای برخورد با وضعیتهای فوق العاده ( مانند گروگانگیری ) تشکیل           می شوند ، شباهت دارند ، این گروه بر حسب نوع بحرانهایی که احتمال وقوع دارند ، از تخصصهای متعدد و متنوعی برخوردارند ، برای مثال تیم بحران وزارت نیرو ممکن است از یک کارشناسی مصاحبه با مطبوعات ، یک مهندس برق ، یک کارشناس امور مشترکان و یک مشاور حقوقی تشکیل شود.

قابلیت ارائه واکنش سریع و آگاه کردن به موقع و اثر بخش مردم ، از ویژگی های اصلی و ضروری هر تیم مدیریت بحران است.

اقدامات :

مهمترین اقداماتی که در هنگام بروز بحران باید انجام داد عبارتند از:

 1 - شناخت بحرانها و اولویت بندی ها براساس نیاز سازمان

2 - شناخت عواملی که در بروز بحران مؤثرند و اولویت بندی آنها

3 - فراهم کردن امکانات و زمینه های لازم جهت حل یا کنترل یا کاهش بحران

4 - انتخـــاب راه حل های مناسب

5 - زمینه مشارکت کارکنان جهت انتخاب راه حلها برای رفع بحران و زمینه ارائه پیشنهاداترا برای آنها فراهم کنیم و آنها را توجیه کنیم .

6 - تشکیل ستاد بحران

7 - پیامدهای بحران رابررسی کنیم

8 - اقدامات انجام شده از زمان وقوع بحران و همین طور چگونگی حل یا رفع آنها توسط مدیران را بررسی کنیم

9 - حضور یک مددکار اجتماعی یا روانشناسی نیز در بعضی مواقع موثر است .

10 - شناسایی مراکز، موسسات و کسانیکه می توانند در حل بحران کمک کنند.

هدف مدیریت بحران :

درواقع می توان گفت که هدف اصلی مدیریت بحران،رسیدن  به راه حلی معقول برای برطرف کردن شرایط غیرعادی می باشد به صورتیکه منافع اصلی و اساسی سازمان حفظ شود.

نتیجه گیری

مدیریت بحران سازمانی به عنوان فرایندی نظام یافته است که طی این فرایند سازمان تلاش می کند بحرانهای بالقوه را شناسایی و پیش بینی کندو در مقابل اقدامات پیشگیرانه انجام دهد تا تاثیر بحران را کاهش دهدو به حداقل برساند و  برای رسیدن به این معرف باید مشخص کندکه بحران در چه مرحله ای  از عمر خود قرار دارد تا بتواند نسبت به هر اقدام مناسب ، تصمیم  درستی گرفته و روشهای صحیحی اجرا کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: